De juiste oneliner kan ik even niet vinden.
Over oordelen, veroordelen versus jezelf durven zijn.

Dit onderwerp is voor mij teveel omvattend.
En misschien ook wel omdat het me zelf meerdere keren flink heeft geraakt….en nog.

 Vanmorgen kwam het ook weer ter sprake bij een client, eigenlijk bij iedere client komt het een keer voorbij.
Ik werk voornamelijk met hsp-ers.
Ze voelen zich vaak niet begrepen en niet gezien zoals ze ook daadwerkelijk zijn. Dit terwijl ze dit zelf wel kunnen. Maar daar zijn ze zich niet altijd van bewust.

 Als intuïtieve hsp-er voel je mensen snel aan en weet je vaak snel de kern te raken bij iemand.
Maar de persoon waar het betrekking op heeft zal dit niet snel bevestigen, is hier bv. nog niet aan toe.
En dat is ok, begrijp me niet verkeerd, maar kan wel zeer verwarrend zijn voor jou als hsp-er, zeker als je niet bewust bent van het feit dat wat je voelt ook klopt. Die bevestiging van je gevoel komt er niet ( vaak in tegendeel ) en je zelfvertrouwen zakt weer 10 meter de grond in.
En daarom deze post. Ik ga proberen de kern te raken die ik zo voel iedere keer dat ik het hier met mensen over heb.

 Als ik iets heb geleerd de laatste 10 jaar is dat er weinig mensen zijn waarbij de binnenkant met de buitenkant matcht.
Dat is ook de reden waarom veel mensen worstelen in het leven….ze worstelen met zichzelf, hun ware aard. Het leven is de grote leerschool om dit te gaan ontdekken!

 De buitenkant lijkt misschien geweldig, maar van binnen gaat het er vaak heel anders aan toe.
We plakken mensen etiketten op, beoordelen ze op hun buitenkant.
Niets is wat het lijkt. Mensen laten zich zien zoals ze graag willen dat anderen hun zien. Maskers verhullen alles.

 En het gaat allemaal om angst, angst voor afwijzing, angst om er niet bij te horen.
Daarom durven we niet onszelf te zijn.
Durven we niet te zeggen dat we ons bezig houden met spiritualiteit, durven we niet te zeggen wat onze intutitie zegt, durven we niet te zeggen dat we vinden dat we ergens heel goed in zijn.
Want stel je voor, dan zou iemand kunnen vinden dat je arrogant bent?
Stel voor dat je ouders je niet begrijpen?

Dus lieve hsp-er, vaak voel je het echt wel goed. Twijfel niet zo aan dat onderbuikgevoel van je. Laat je niet misleiden doordat jij de kern juist wel goed voelt bij een ander.

Wat houdt JOU tegen om jezelf te laten zien zoals je bent?